Σκορδο
Δραστική ουσία: Αλισίνη
Γεωγραφικη Εξαπλωση
Το Σκόρδο είναι αυτοφυές φυτό στην Κεντρική Ασία καθώς και βορειοανατολικά στην περιοχή του Ιράν. Πλέον έχει εγκλιματιστεί και έχει καλλιεργηθεί ευρέως στη Νότια Ευρώπη αλλά και σε όλον τον κόσμο. Ως Σκόρδο, συνήθως περιγράφεται ο βολβός του φυτού, ενώ πέραν της χρήσης του στη μαγειρική για τη χαρακτηριστική γεύση που προσδίδει, κατέχει μοναδική θέση στην παραδοσιακή ιατρική.
Ιστορικα Στοιχεια
Με μία ιστορία ανθρώπινης κατανάλωσης χιλιάδων ετών, εντοπίζεται σε κείμενα τόσο του Θεόφραστου όσο και του Διοσκουρίδη όπου αναφέρεται ως σκόροδον ή σκόρδον το ήμερο. Γνωστό ήδη στους Αρχαίους Αιγυπτίους, έχει χρησιμοποιηθεί για λόγους υγείας σε πολλά μέρη του πλανήτη, από τους Ιθαγενείς Αμερικανούς μέχρι τους Ιαπωνέζους. Η χαρακτιριστική του μυρωδιά είναι μηχανισμός απώθησης εντόμων που μπορεί να βλάψουν το φυτό.
Χρησεις Στην Θεραπευτικη
Γύρω από το Σκόρδο έχει διεξαχθεί αρκετή έρευνα και κυρίως σχετικά με τις πολυάριθμες επιδράσεις του στο καρδιαγγειακό σύστημα, πέραν από την αθηροσκλήρωση και τη μείωση των λιπιδίων του ορού (κοινώς την υψηλή χοληστερόλη). Χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα διατροφής και σε περιπτώσεις ελαφράς υπέρτασης.
Φυτοχημικη Συσταση
Σύμφωνα με το National Institutes of Health των ΗΠΑ, πληθυσμοί οι οποίοι καταναλώνουν Σκόρδο ίσως έχουν λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης καρκίνων (π.χ. στομάχου, παχέως εντέρου) βάσει μελετών. Οι ιδιότητες του σκόρδου συσχετίζονται με τις θειούχες ενώσεις τις οποίες περιέχει. Η θειούχος ένωση αλιίνη παράγει αλισίνη όταν το σκόρδο τεμαχίζεται ή συνθλίβεται. Η αλισίνη επιπλέον της αντιοξειδωτικής της δραστικότητας, το μείζον βιολογικό αποτέλεσμα της αλισίνης θα πρέπει να αποδίδεται στην ταχεία αντίδρασή της με πρωτεΐνες που περιέχουν θειολικές ομάδες.
Article Source
Παρομοια Προϊοντα
