Αγκιναρα
Δραστικά συστατικά: Καφεοϋλκινικό οξύ
Γεωγραφικη Εξαπλωση
Η Αγκινάρα είναι πολυετής πόα και καλλιεργείται ευρέως και σε μεγάλη κλίμακα σε όλη την Ευρώπη και σε άλλες περιοχές. Πέραν του ενδιαφέροντος γύρω από το φυτό ως τροφή, καλλιεργείται ευρέως και για φαρμακευτικούς σκοπούς και την παρασκευή εκχυλισμάτων από τα νεαρά φύλλα του φυτού.
Ιστορικα Στοιχεια
Τα φύλλα της Αγκινάρας και συγκεκριμένα της Αγριαγκινάρας μνημονεύονται ήδη από το 2ο αι. μ.Χ., αναφέροντας ότι καθαρίζονται και τρώγονται ενώ χρησιμοποιούταν για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Χρησεις Στην Θεραπευτικη
Παρασκευάσματα Αγκινάρας είναι γνωστά για τις ιδιότητές τους στη διέγερση της έκκρισης χολής με τον 1,5-δικαφεϋλκινικό εστέρα που περιέχει, να παρουσιάζει έντονη δράση στη ροή των χοληφόρων οδών, βάσει εργαστηριακών πειραμάτων. In vitro μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι προσφέρει προστασία στα ηπατοκύτυτταρα έναντι της τοξικότητας από τετραχλωράνθρακα (Σουλελές, 2000).
Φυτοχημικη Συσταση
Η Αγκινάρα περιέχει αλκοόλες και φαινολικά οξέα που απαντούν σε μορφή εστέρων του καφεϊκού οξέος, όπως ο καφεϊλκινικός εστέρας. Επιπλέον, περιέχει φλαβονοειδή και θρεπτικά συστατικά όπως Βιταμίνες (Κ, C, B), Κάλιο, Σίδηρο, Φωσφόρο, Μαγγάνιο και χαλκό.
Article Source
- Ιατρού, Γ., Λάμαρη, Φ., Δημητρέλλος, Γ., & Τσακίρη, Μ. (2014). Κατάλογος Αρωματικών & Φαρμακευτικών Φυτών “Re.herb”. (Π. Πάτρας, Ed.) Πάτρα: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ .
- Ιστορική & Λαογραφική διάσταση των αρωματικών φυτών “Re.Herb”. (2014). Πάτρα: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ.
- Σουλελές, Χ. Ν. (2000). Φαρμακογνωσία. Θεσσαλονίκη: Πήγασος.
Παρομοια Προϊοντα
