Γαϊδουραγκαθο
Δραστική ουσία: Σιλυμαρίνη
Γεωγραφικη Εξαπλωση
Το Γαϊδουράγκαθο είναι ένα φυτό το οποίο φύεται κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου και της ΝΔ Ευρώπης. Τα τελευταία χρόνια, έχει εγκλιματιστεί και σε άλλες περιοχές όπως η Αμερική, η Αυστραλία και η Κίνα. Φύεται τυχαία σε πολλά μέρη του κόσμου και μπορεί κανείς να το βρει στις άκρες των δρόμων, σε χέρσες εκτάσεις αλλά και σε καλλιεργούμενα εδάφη.
Ιστορικα Στοιχεια
Η επιστημονική του ονομασία είναι Silybum marianum και προέρχεται από την ελληνική λέξη «σίλλυβος», που σημαίνει θύσανος ή τούφα. Τα άνθη του έχουν χαρακτηριστικό μωβ χρώμα, καθιστώντας το και ένα ευρέως χρησιμοποιούμενο καλλωπιστικό φυτό. Οι πρώτες αναφορές εντοπίζονται σε κείμενα του Θεόφραστου τον 4ο αι. π.Χ.. Σύμφωνα με τη μυθολογία δε, ο Κένταυρος Χείρων κρατά στο χέρι του το «Μέγα Κενταύριον» (ονομασία για το γαϊδουράγκαθο σε κείμενα του Διοσκουρίδη) για να επουλώσει την πληγή που του προκάλεσε ο Ηρακλής.
Χρησεις Στην Θεραπευτικη
Το Γαϊδουράγκαθο διαθέτει μακρά ιστορία στην παραδοσιακή θεραπευτική της Δύσης για την αντιμετώπιση προβλημάτων του ήπατος, χρήση η οποία τεκμηριώνεται πλέον και από κλινικά δεδομένα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, βάσει των δεδομένων αυτών χρησιμοποιείται ως υποστηρικτική θεραπεία σε οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα και κίρρωση προκαλούμενη από το αλκοόλ ή τοξίνες. Παραδοσιακά, χρησιμοποιείται επιπλέον για πεπτικές διαταραχές και χολολιθιάσεις.
ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Τα κύρια ενεργά συστατικά του Γαϊδουράγκαθου είναι οι βιοδραστικές φλαβονολιγνάνες, οι οποίες αποτελούν το πολύπλοκο μίγμα της σιλυμαρίνης. Οι περισσότερες φαρμακολογικές και βιοχημικές μελέτες, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, έχουν γίνει χρησιμοποιώντας διαλύματα τιτλοδοτημένα στη σιλυμαρίνη (δηλαδή, με καθορισμένη ποσότητα σιλυμαρίνης). Έτσι, έχει βρεθεί ότι η σιλυμαρίνη επιδρά στις μεμβράνες των ηπατοκυττάρων προλαμβάνοντας την είσοδο ιογενών τοξινών και άλλων τοξικών συστατικών, προλαμβάνοντας έτσι τη βλάβη των κυττάρων αυτών.